Cyberprzestrzeń stanowi równorzędne pole działania państw, korporacji i innych organizacji w XXI w. w stosunku do tradycyjnych obszarów działania i aktywności politycznej, strategicznej i gospodarczej Społeczeństwo informacyjne postawiło umiejętności pozyskania, gromadzenia, sortowania, analizy, wizualizacji, udostępniania i niszczenia informacji na równi z innymi sposobami oddziaływania na otoczenia, w tym rynek produktów i usług. Wyodrębnianie wiedzy z danych, wykorzystywanie zasobów cyfrowego otoczenia dla realizacji celów strategicznych czy gospodarczych, realizowanie efektywnej strategii komunikacyjnej w cyfrowym otoczeniu informacyjnym to ważne obszary wsparcia – ale też potencjalnych zagrożeń. Dane niosą ze sobą potencjalną wartość, a zatem ich nieuprawnione skopiowanie przez konkurencję czy ujawnienie publiczne stanowi uszczerbek na opinii (wartości marki) czy wręcz utratę zysku (np. ujawnienie know-how). Jesteśmy również świadkami bezprecedensowej wojny informacyjnej podejmowanej w domenie cyfrowej, stanowiącej kolejny obszar działań zbrojnych.

Zapewnienie organizacjom i osobom fizycznym stabilnej przyszłości dotyczy zatem również domeny informacyjnej. Zapewnienie bezpieczeństwa informacji oznacza bowiem często również zapewnienie ciągłości świadczenia usług kluczowych dla gospodarki i bezpieczeństwa publicznego.  Temu celowi służy cyberbezpieczeństwo – definiowane zgodnie z Ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa jako „odporność systemów informacyjnych na działania naruszające poufność, integralność, dostępność i autentyczność przetwarzanych danych lub związanych z nimi usług oferowanych przez te systemy”.

Wszechobecność ww. systemów informacyjnych powoduje, że cyberbezpieczeństwo należy zatem realizować na wszystkich poziomach, zarówno w organizacjach, jak i mając na względzie bezpieczeństwo osób fizycznych. Celowe i skuteczne staje się zatem pozyskanie wiedzy i praktyki, w jaki sposób planować i realizować polityki i strategie w cyberprzestrzeni, jak identyfikować zagrożenia i jak im przeciwdziałać, jak tym samym zapewnić bezpieczne funkcjonowanie organizacji (w tym przedsiębiorstw) w cyfrowym otoczeniu. Służą temu proponowane studia podyplomowe „Cyberbezpieczeństwo przemysłowe”, mające pomóc specjalistom w sprostaniu jednemu z największych wyzwań bieżących czasów. Perspektywy rozwojowe studiów podyplomowych „Cyberbezpieczeństwo przemysłowe” są bardzo duże: wg raportu Accenture w 2020 roku aż 87% organizacji zostało narażonych na próby cyberataku, a liczba cyberataków w 2021 r. wzrosła o 31 proc. w stosunku do 2020r. 

Szacuje się, że w branży cyberbezpieczeństwa (w tym cyberbezpieczeństwa przemysłowego) globalnie brakuje kilku milionów specjalistów, a jedynie ok. 25% z nich ma wystarczające kwalifikacje. Należy również zaznaczyć, że era gospodarki cyfrowej dopiero się zaczyna, a zagrożenia będą rosły z czasem (por. odejście od gotówki w stronę „cyfrowego pieniądza” czy przejście na naukę i pracę zdalną).